ERZURUM'A HOŞ GELDİNİZ

                    Doğunun sınır taşı ERZURUM'un DADAŞ'ı
                    Efesi var İZMİR'in eğilmez TÜRK'ün başı.

Derdim ne, sevincim ne, sen en iyi bilensin;
Tuna! İç ateşime serpilecek su sensin!

Sana hiç yakışmıyor durgunluk böyle, Tuna,
Somurtma, açıl artık: Ben geldim söyle Tuna!

Beni tanır kıyında her yer, her sûr, her kovuk,
Yok başımda suyuna gölgesi vuran kavuk!

Kafamda bilgi ama ruhumda hep o erlik,
Gönlüm eder her sene sularında askerlik!

Nasıl kan ağlamıyor, dile gelmiyor neden,
Suyun neden taşmıyor geçerken Plevne'den?

Nasıl sessiz durursun görür de Türk'ü Tuna?
Tuna! Her çağıltısı Mohaca türkü Tuna!..

Hâlâ var güllerinde, şafağında al kanım,
Suyunda batan güneş, suya düşerken kalkanım,

Kıyında her fırtına bir eski akın sesi!..
Suya atılacağım kesilse çarkın sesi!

Hançerim dişlerimde, başım açık - yalın ayak,
Süleyman Çelebi'nin salındayım sanarak!

Batan günün sudaki yangını, kızıl-ipek,
Yeni düşmüş bir sancak, sudan çıkarmak gerek!

Son ışıklar çiziyor suda nurdan vir Sırat...
Kıyıdan bize doğru koşuyor bir sürü at;

Ne fayda! İstediğim gibi şair değilim,
Tutmalı mıydı şimdi sadece kalem elim?

Bir elimde kamçılık bir yeşil söğüt dalı,
Bu atlardan birinin sırtına atlamalı,

Bir elim yelesinde sürmeliyim Peşte'ye,
"Yol verin: Yeniçeri torunu yolda!" diye!..

Ayağının dibinde aktıkların sağ, Tuna,
Derdine yan, buhar ol, gel bozkıra yağ, Tuna!

Bulut ol göğümüzün üstünde ağla bu yaz,
Türk'ten ayrı düşenler ne yapsa avunamaz!

Bize hasret çektikçe geldikçe dara Tuna;
Döküldüğün denizde git onu ara, Tuna!

Orda seni anlıyan, arıyan Sakarya var...
Siz Türk'sünüz dünyanın sonu gelene kadar!

Hasretsin, yatağında dön, çarpın, dövün Tuna!
Türk'ü gördükçe seslen, Türklük'le övün Tuna!

                                                                    Behçet Kemal ÇAĞLAR